Harita - Canterbury

Canterbury, Birleşik Krallık'ın İngiltere ülkesinin Güney Doğu İngiltere bölgesinde bulunup Kent Kontluğu'na bağlı ikincil Canterbury Şehir Yerel İdaresi merkezi ve Orta Çağ'dan beri şehir statüsü de taşıyan bir yörel idare ve yerleşim birimidir.

Canterbury "Cantiaccı" adlı bir Kelt kabilesinin yerleşkesi iken MS 1. yüzyılda Britanya'yı fetheden Romalılar tarafından bir Roma şehrine dönüştürülmüş ve "Durovernum Cantiacorum" (Cantiacı'lerin kızılağaç korusu yanında tahkimli mevki) adı verilmiştir. Romalılar bu şehri birbiriyle kesişen sokaklarla yeniden kurmuşlar; şehre bir forum, bir tapınak ve bir hama yaptırmışlar ve şehrin etrafına surla inşa etmişlerdir. Romalılar MS 410'da Britanya'dan ayrıldıktan sonra bu şehri çökmüş ve boş bırakılıp harabeye dönmüştür. Bu adaya geçen Angle-Saksonlar yavaş yavaş bu eski şehre yerleşmişler ve sonra göç eden Jutland'lılar için bu eski şehir merkez şehir olmuştur. Bunlar tarafından eski İngilizce olarak Cantwareburh ("Kent halkının tahkimli mevkii") veya Canterbury olarak anılmaya başlamıştır. Kent Krallığının Hristiyanlığı kabul etmesi 597'de St Augustine adlı sonradan aziz olan ve çok önemli bir teoloji düşünürü ve yazarı tarafından sağlanmıştır. St. Augustine bu şehirde bir Başpiskoposluk kurmuştur ve ilk Canterbury Başpiskoposu olmuştur. Bu nedenle Canterbury'de bir katedral inşa edilmiş ve bir de manastır kurulmuştur. 630'da şehirde kurulan darphane altın sikkeler basmaktaydı. 672'de Hereford'da toplanan bir yörel konsil Canterbury Başpiskoposluğunu tüm İngiltere için Hristiyan Katolik Kilisesi başı olarak kabul etmiştir. Günümüzde Canterbury Başpiskoposu Anglikan Protestanların en yüksek dinsel lideridir.

9. yüzyıldan 11 yüzyıl başına kadar Canterbury şehri Danimarkalı Vikinglerin hücumlarına uğramış ve büyük hasarla görmüştür. 978'de Saint Augustine Manastırı kurulmuştur. 1066'da Normanların İngiltere'yi istilasından sonra Norman Kralı Canterbury'de sonradan taşla yapılan çok savunmalı bir kale kurdurmuştur.

1170'te Başpiskopos Thomas Beckett'in Kral taraftarı şövalyeler tarafından Canterbury Katedrali içinde öldürülmüş ve bundan sonra Katedral, içindeki Beckett şapeli ve Canterbury İngiliz Hristiyanlara tarafında bir hacılık merkezi haline gelmiştir. İngiliz edebiyatının büyük yazarlarından bir olan Chaucer'in en önemli eseri Canterbury Tales (Canterbury Öyküleri) 15. yüzyıl İngilizce edebiyatı şaheserlerinden bir sayılmaktadır.

1348'de Büyük Veba Salgını Canterbury'nin o zaman yaklaşık olan 10.000 nüfusunu çok azaltmış ve şehrin nüfusu ancak 16. yüzyıl başlarında 3.000'e erişebilmiştir. 1378-1402 döneminde daha önce harap olan şehir surları yenilenmiş ve yeni sür kuleleri yapılmıştır. 1381'de ortaya çıkan büyük Köylüler İsyanı'nda Canterbury kalesi ve Başpiskoposluk Sarayı talan edilmiş ve başpiskoposun Londra'da kafası kesilmiştir. 1413'te Londra dışında mezarı bulunan tek İngiliz Kralı IV. Henry Canterbury Katedralinde gömülmüştür. 1448'de bir krallık beraatı verilerek Canterbury Şehir statüsünü almış ve şehir için bir "lord başkan (lord mayor)"; ve bir "yüksek şerif (high sheriff)" görevleri kurulmuştur ve bu görevlere atamalara günümüzde de devam etmektedir.

1504'te Katedralin ana kulesi olan "Can Herry Kulesi" tamamlanmış ve katedralin 400 yıl süren inşası sona ermiştir.

VIII. Henry'nin protestan reformundan sonra 1536-1541 döneminde manastırlar kapatılmıştır. Canterbury'de bulunan büyük servetli St. Augustune Manstırı da kapatılmış; kilisesi ve kesişlerin avlusu yıkılmış ve 15 yıl içinde tümü yerle bir edilmiştir. Sadece bir Saray'a döndürülen kısmı kalmıştır. Katedraldeki Beckett şapeli de yıkılmış ve içinde bulunan altın, gümüş ve mücevherat kilise süsleri Londra'ya Londra Kulesine götürülmüştür. İngiltere'nin her tarafında Beckett'in resimleri, ismi ve kutlama günleri kaldırılmış ve Beckett'e yapılan haçlar da sona ermiştir.

17. yüzyılda Canterbury şimdiki Belçika'da İspanyolların Katolik zulmünden kaçan Fransızca konuşan Huguenot'larının göç ettiği bir şehir olmuştur ve o zaman 7,000 olan nüfusun 2.000'ini Huguenotlar oluşturmuştur. Bunlar şehre ipek dokuma atölyeleri getirmiş ve şehir bir ipek dokuma merkezi haline de geçmiştir.

1647'de İngiltere İç Savaşı sırasında Noel'de Katedralin kapanmasını protesto eden Canterbury halkı isyan etmiştir ama Parlamento güçleri Maıdstone Savaşı'nı kazanınca teslim olmuşlardır.

1770'li yıllarda Canterbury kalesi harabeye dönmüş ve sonar yıkılmıştır. Şehir surları da aynı akıbete uğramıştır ve 1787'de hapishane olarak kullanılan Westgate hariç bütün surlar ve şehri kapıları atlı arabaların kolayca geçişini sağlamak üzere yıktırılmıştır. 1820'li yıllarda Hindistan'dan gelen tülbent bezleriye rekabet edemeyen şehrin ipek sanayii çökmüştür. 1830'da şehre Canterbury-Whitstable Demiryolu hattıyla yolcu demiryolu gelmiş ve bir gar yapılmıştır. 1808'de şehir sınırları dışında büyük bir hapishane yapılmıştır.